Heraldiek
is afgeleid van "herald" of "heraut".
De heraut was een man die onder meer ceremoniemeester was op 't toernooiveld
en bij allerlei officiële gelegenheden de namen van de deelnemers
aankondigde.
Het gebruik van wapens en wapentekens is al zeer oud.
In de grijze oudheid beschilderden primitieve volksstammen zich reeds met
gekleurde aarde als zij ten strijde trokken, voornamelijk om er
schrikaanjagend uit te zien. Aan bepaalde figuren werden ook wel
bovennatuurlijke krachten toegeschreven en wellicht dienden die om zich
tegen vijandelijke aanvallen te beschermen.
Toen er weliswaar primitieve
wapens kwamen, ontstond er eveneens behoefte om zich te weren met een
schild. Maar door zich te verstoppen achter een schild had lichaamsbeschildering
geen enkele zin meer. Kleuren en figuren werden vervolgens op de schilden
overgebracht. Ze hadden hetzelfde doel: herkenning, schrik aanjagen en
magische kracht. In een later verband werden er ook motieven op schilden
aangebracht, die soms het karakter van de drager symboliseerden.
Er zijn wapens met schildhouders. Deze kunnen zowel mensen, dieren als
fabeldieren zijn.
Dan kan een helm gekroond zijn, er kan een devies onder
het wapen staan.
In blauw in een gouden cirkel een gouden zespuntige ster, vergezeld van
drie zilveren kammen van twee rijen tanden, geplaatst twee en een. Helmteken:
een zilveren kam tussen een blauw gouden vlucht. Een aanziendgestelde
zilveren traliehelm, rood gevoerd, goud omboord, met een gouden medaillon.
Dekkleden: blauw en goud.